Waarschijnlijk het mooiste nationale park van Tanzania, Lake Manyara, strekt zich uit over 50 km langs de voet van de westelijke helling van de Great Rift Valley. Het is ook een van de kleinste nationale parken van Tanzania, met een oppervlakte van 330 vierkante kilometer (127 vierkante mijl), waarvan tot 200 vierkante kilometer (77 vierkante mijl) meer is als het waterpeil hoog is, maar de gevarieerde habitats aan de oevers bieden onderdak aan een grote verscheidenheid aan dieren, waaronder olifanten, grote groepen flamingo's, nijlpaarden en de beroemde boomklimmende leeuwen.

Met zijn altijd groene grondwaterbos is Manyara een vleugje groen in een verder droog landschap. Dit bos, gevoed door bronnen die langs de steile wand in het noorden stromen, samen met de vele verschillende habitats en de aanwezigheid van het hele jaar door water, maakt het een oase voor wilde dieren, zelfs tijdens de droge seizoenen, en trekt een deel van de migratie van wilde dieren uit Tarangire aan. Het bos is de thuisbasis van de olifanten, impala's, bosbokken, waterbokken, parelhoenders en een groot aantal andere wezens van Manyara, naast de altijd aanwezige families van blauwe en vervet-apen. Bavianengroepen bezoeken ook het bos en de vlakten die aan het bos grenzen.

Hoe klein het ook mag lijken, Lake Manyara, dat zich uitstrekt langs de voet van de 600 meter hoge steile wand, is een van de mooiste plekken in Tanzania, een waar schilderachtig juweeltje. Met een omgeving die zo groots is dat Ernest Hemingway het prees als "het mooiste dat ik in Afrika heb gezien" en zelfs zijn boek "The green hills of Africa" ​​noemde naar het tafereel dat hij zag toen hij de steile wand beklom, zal Manyara nu zeker veel reizigers betoveren, net zoals het bijna een eeuw geleden deed.